شعر آب را گل نکنید

آب را گل نکنید… 

شاید از دور حسین 

مشک طفللان بر دوش 

زخم و خون بر اندام 

می رسد تا که از این آب روان 

پر کند مشک تهی 

ببرد جرعه آبی برساند به حرم 

تا علی اصغر بی شیر رباب 

نفسش تازه شود 

و بخوابد آرام 

آب را گل نکنید… 

که عزیزان حسین 

همگی خیره به راهند که ساقی آید 

و به انگشت کرم 

گره ی کور عطش بگشاید 

آب را گل نکنید… 

که  در این نزدیکی 

عابدی تشنه لب و بیمار است

در تب و گریه اسیر

آب را گل نکنید…

که بود مهریه مادرشان

نه همین آب که هر جای دگر رودی و نهری جاریست

مهر زهرای بتول است

از این است که می گویم

آب را گل نکنید

 به امید ظهور حضرت حجة ابن الحسن العسکری (عج)